Ponad 60% Polaków, podejmujących legalną pracę za granicą, ma już świadomość tego, że może odzyskać nadpłacony podatek, odprowadzony za niego przez pracodawcę. Jak wskazuje praktyka – warto zgłaszać się po dodatkowe pieniądze. Jeden z rekordzistów odzyskał aż 57 000 zł. Termin składania wniosków w większości państw upływa z końcem maja. Poniżej przedstawiamy szczegółowe odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania dotyczące tego tematu.

Dla kogo przewidziany jest zwrot?
O zwrot podatku może ubiegać się każda osoba, która była legalnie zatrudniona za granicą, a z jej pensji była potrącona zaliczka na poczet podatku dochodowego. Najczęściej nadpłaty dotyczą osób zatrudnionych sezonowo, których dochód roczny nie przekroczył kwoty wolnej od podatku. Na większe zwroty mogą liczyć również pracownicy, którzy wykorzystują prawo do różnych ulg podatkowych. Pieniądze osób, które nie zdecydowały się na złożenie wniosku, zostają w budżecie państwa.

Kto dostanie najwięcej?
Na najwyższe zwroty mogą liczyć pracownicy zatrudnieni w Norwegii – blisko 1500 euro (14 000 koron). Średnie wartości zwracanego podatku w innych krajach to: 900 euro dla Niemiec, 520 euro dla Holandii. Proces odzyskiwania podatku trwa zwykle od 2 do 6 miesięcy. Po tym czasie podatnik otrzymuje pieniądze na wskazany numer konta lub czek do realizacji w banku. Każda osoba, która przystąpi do procedury i spełni warunki formalne w terminie, odzyska nadpłacony podatek. Jeśli wniosek jest wysyłany po terminie lub prawo do ulgi jest wątpliwe, wówczas ostateczna decyzja zależy od interpretacji zagranicznego urzędnika.

Ważne terminy
O zwrot podatku można ubiegać się co roku składając wniosek w wymaganym terminie. Jeśli podatnik nie korzystał cyklicznie z tego przywileju, może zrobić to zbiorczo za ubiegłe lata. Dla każdego kraju możliwości rozliczenia podatku wstecz są różne. W Niemczech to aż 5 lat, w Holandii i Wielkiej Brytanii – 4 lata. Również daty składania wniosków w poszczególnych krajach różnią się: Niemcy, Finlandia – do końca maja, Holandia – do 1 lipca, Norwegia – do końca kwietnia lub do końca maja (na specjalny wniosek).

Samodzielnie lub z firmą podatkową
Wiele osób, szczególnie tych mających duże doświadczenie w rozliczeniach podatkowych za granicą, samodzielnie wnioskuje o zwrot podatku. Istnieje także możliwość skorzystania z usługi wyspecjalizowanych firm podatkowych, które zajmują się sprawą podatnika od momentu darmowej kalkulacji, aż do otrzymania pieniędzy na konto. Ceny takich usług wahają się od 169 do 390 złotych. Opłata pobierana jest najczęściej z góry za sporządzenie wniosku. Płatności można także dokonać dopiero po odzyskaniu pieniędzy, jednak wiąże się to z wyższym kosztem usługi. Dla przykładu – w Holandii, gdzie zwrot wynosi 550 euro, firma z góry pobierze opłatę w wysokości 250 złotych, a po odzyskaniu podatku dodatkowe 100 euro.

Dopełnij wszystkich formalności
Podobnie jak w Polsce, za granicą również otrzymujemy od pracodawcy dokument PIT zawierający roczne zestawienie dochodów. W Niemczech jest to Lohnsteuerbescheinigung, w Holandii – Jaaropgave, w Wielkiej Brytanii – P 45, a w Norwegii – Lonns og trekkoppgave. Dodatkowo, jeśli chcemy udokumentować utrzymywanie podwójnego gospodarstwa lub partnerstwo fiskalne, to zobligowani jesteśmy przedłożyć dokumenty takie jak: akt małżeństwa, akty urodzenia dzieci, zaświadczenie o dochodach w Polsce. Te dokumenty wydawane są przez polskie urzędy. Oczywiście możemy również odliczyć koszty utrzymania za granicą, dlatego najlepiej jest gromadzić wszelkie bilety za przejazdy, mieszkanie i inne wydatki poza miejscem zameldowania. Szczegółowy wykaz dokumentów dla każdego kraju znajduje się poniżej.

HOLANDIA
Rozliczenie indywidualne:
– Jaaropgave (lub ostatni Salaris),
– kopia polskiego zeznania podatkowego PIT 36 z załącznikiem ZG,
– kopia dowodu osobistego, – dane konta bankowego (adres banku, IBAN, SWIFT).
– rozliczenie z partnerem fiskalnym (np. małżonkiem):
– zaświadczenie o dochodach partnera w Polsce,
– kopie dowodów osobistych,
– decyzja o nadaniu numeru Sofii dla partnera,
– dane konta bankowego,
– zaświadczenie o wspólnym zameldowaniu,
– decyzje lub miesięczne odcinki poświadczające kwoty płaconych alimentów,
– akt urodzenia i zaświadczenie o zameldowaniu dziecka, jeśli podatnik samotnie go wychowuje.

Jeżeli partner nie ma numeru Sofii to należy złożyć dodatkowe dokumenty:
– zaświadczenia o wspólnym zameldowaniu,
– oryginalne odpisy paszportów poświadczonych przez notariusza, aktu małżeństwa, akt urodzenia.

NIEMCY
Rozliczenie indywidualne:
– Lohnsteuerkarte
– kopia dowodu osobistego,
– dokument EU/EWR podbity przez polski Urząd Skarbowy,
– druk z podaniem konta do przelewu,
– decyzja o nadaniu numeru podatkowego w Niemczech,
– bilety za przejazdy,
– decyzja o wypłacie podatku z poprzednich lat podatkowych,
– inne dokumenty (w zależności od sytuacji podatnika).

Rozliczenie z partnerem fiskalnym:
– zaświadczenie o dochodach partnera w Polsce,
– kopie dowodów osobistych,
– inne dokumenty (w zależności od sytuacji podatnika).

NORWEGIA
Rozliczenie indywidualne:
– Loonsoppgave,
– Selvangivelse,
– MINI ID, – zestawienie z banku z Norwegii na dzień 31.12 danego roku podatkowego ,
– kopia dowodu osobistego,
– dowody innych poniesionych kosztów.

Dokumenty dodatkowe:
– FOLKETRYGDEN,
– ARSOPPGAVE
– Dokumenty z NAV, jeśli podatnik pobiera jakiekolwiek zasiłki w Norwegii,
– Druk A1, jeśli pracodawca płacił składki ubezpieczeniowe w PL,
– Payslipy – jeśli widnieją na nich potrącenia od pracodawcy.

Rozliczenie z partnerem fiskalnym (2 klasa podatkowa):
– akt małżeństwa (najlepiej na druku unijnym,
– zaświadczenie o dochodach małżonka. Jeśli partner osiągnął dochód wyższy niż 22 600 złotych nie przysługuje ulga wynikająca z partnerstwa fiskalnego.
– zaświadczenie o wspólnym zameldowaniu przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego na angielski.

Aby uzyskać odliczenie i tak zwany Status Pendler należy przedłożyć :
– akt małżeństwa (najlepiej wydany na druku unijnym),
– potwierdzenia podróży (minimum 3 podróże w roku podatkowym),
– zaświadczenie o wspólnym zameldowaniu z partnerem przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego na angielski.

Aby uzyskać ulgę dla rodzica samotnie wychowującego dziecko należy przedłożyć:
– akt urodzenia dziecka (najlepiej na druku unijnym),
– zaświadczenie o wspólnym zameldowaniu z dzieckiem przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego na angielski.
– dokument zaświadczający o tym, że podatnik samotnie wychowuje dziecko, przetłumaczony przez tłumacza przysięgłego na angielski.

Materiał powstał przy współpracy z Maciejem Wawrzyniakiem, autorem artykułów eksperckich dla magazynu Forbes i właścicielem firmy PodatkiMeritum.pl.